அபரிமிதமான சுயநலம்
இளமையான ஆன்மாவிடமிருந்து
என் இரத்தக்குழாய் வழியாக
எல்லாவற்றையும் மறந்துவிடும் என் வாய் வழியாக
உற்பத்தியாய்க் கொண்டேயிருக்கிறது
எனது வார்த்தைகள்
அலட்சியம் ஊறியதாய்
இந்த நிலம் முழுக்க இறைந்துகிடக்கும்
அவை உறவுகளை விரிசலடைய
செய்து தகர்த்துவிடும்
அப்போதும் மூடிய என் கண்கள்
அவைகளை புறக்கணித்திருக்கும்
அந்த விலகல், காலி தட்டில்
கூர்மையான கத்தியால் தாக்குவது போல்
என் காதுகளில் முணுமுணுப்பால் தாக்கியது
ஆனால் இன்னமும்
என் தலை வெட்கிச்சாயவில்லை. . .
கவிதை அருமை!!
ReplyDeleteநந்தலாலாவுக்கு வருகை தாருங்கள்!!
நன்றி தோழர்! நந்தலால இனைய இதழுக்கு வந்து இயன்ற வரை கவிதைகளை வாசித்தேன் அருமையான படைப்புகள் ! இனி இதழை தொடர்ந்து வாசிப்பேன் . நன்றி
ReplyDelete